Muzułmanie z narodowości
| Populacja |
100 000 |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia |
wyłącznie islam |
| Pokrewne |
Muzułmanie z narodowości – oficjalnie od 1971 roku naród, zamieszkujący tereny obecnie nieistniejącej już Jugosławii (Bośnia i Hercegowina, Serbia, Czarnogóra, Chorwacja). Obecnie wielu niegdyś Muzułmanów z narodowości podaje narodowość boszniacką. Liczbę Muzułmanów z narodowości szacuje się na około 100 tysięcy.
Pochodzenie
[edytuj | edytuj kod]Za czasów panowania Turków na Płw. Bałkańskim wielu Słowian, a konkretnie Serbów i Chorwatów przyjęło islam dla wygodniejszego życia w imperium muzułmańskich Turków. Reszta Słowian pozostała wierna chrześcijaństwu, jednak za cenę niższego standardu życiowego. Przez kolejne stulecia w muzułmańskim imperium Słowianie muzułmańscy wiedli o wiele lepsze życie niż Słowianie chrześcijańscy, co powodowało u muzułmanów większe przywiązanie do religii niż do narodowości, a co za tym idzie utraty świadomości narodowej. W 1948 roku muzułmanie mogli się zadeklarować jako Chorwaci-muzułmanie, Serbowie-muzułmanie lub też Muzułmanie bez podawania narodowości. W 1961 roku przypisano im status grupy etnicznej, a w 1971 roku Josip Broz Tito uznał ich za odrębny naród po to, aby zakończyć wieloletni spór serbsko-chorwacki o przynależność muzułmanów do ich narodowości.
Współcześnie
[edytuj | edytuj kod]Secesja Bośni i Hercegowiny była jednocześnie szansą dla muzułmanów sztucznej narodowości (Muzułmanie) na stanie się konkretnym narodem, posiadającym własne państwo, a nie tylko bezpaństwową grupą religijną. Po ogłoszeniu niepodległości Bośni i Hercegowiny niemalże wszyscy muzułmanie podali narodowość boszniacką i prawie wszyscy muzułmanie z regionu Serbii – Sandżak, wraz z zamieszkującą tam mniejszością turecką. Obecnie liczbę Muzułmanów szacuje się na około 100 000, najwięcej zamieszkuje Czarnogórę, Serbię i Chorwację, w nieznacznym stopniu Bośnię i Hercegowinę.
Język
[edytuj | edytuj kod]Muzułmanie z narodowości posługują się językiem serbsko-chorwackim. Najczęściej używaną przez nich ustandaryzowaną formą serbsko-chorwackiego jest język bośniacki. Język bośniacki zaczął być oficjalnie akceptowany przez większość językoznawców po rozpadzie Jugosławii, więc jednocześnie po secesji Muzułmanie nie tylko stali się konkretnym narodem, ale też „otrzymali” własny język. Przed secesją głoszono, że muzułmanie z Sandżaku są częścią muzułmanów z Bośni i Hercegowiny i nawoływano ich do posługiwania się odłamem języka serbsko-chorwackiego – językiem bośniackim. Niewielu Muzułmanów posługuje się innymi standardami serbsko-chorwackiego (serbski, chorwacki, czarnogórski).